Wilfred Elphick był pierwszym czarodziejem ugodzonym prze buchorożca. Na cześć tego wydarzenia i samej jego osoby, park ten ochrzczono jego imieniem, a samym jego sercu ustawiono pomnik wyżej wspomnianego magicznego stworzenia. Park ten jest dość dzikim miejscem - oprócz starych, wysokich drzew rośnie tutaj wiele krzewów, które dają schronienie różnym stworzeniom, które upatrzyły sobie to miejsce za dom. Spacerując tutaj zaleca się więc zachować nieco większą ostrożność, aczkolwiek raczej nie znajdzie się tutaj agresywnych gatunków.

Bardzo amerykański wystrój amerykańskiego baru. Amerykańskie rejestracje, amerykańskie znaki drogowe, amerykańskie żarcie, amerykańskie stoliki. Zakaz wstępu dla Francuzów, amerykańscy kelnerzy, amerykański szef, amerykańskie danie dnia, amerykańskie stoliki, amerykańskie sztućce i w ogóle wszystko bardzo po amerykańsku. Każdy Amerykanin może czuć się prawie jak w Ameryce, a to za sprawą Amerykanina Bandyty Keith'a.

Na czas wieczorków tanecznych stoliki z sali głównej przesuwane są do pomieszczenia obok, a z magicznej szafy grającej lecą piosenki najpopularniejszych magicznych zespołów. Sufit zawsze usłany jest świeżymi kwiatami, różnymi w zależności od pory roku.

Stoliki rozstawione w pomieszczeniu obok sali głównej. Muzykę słychać tu znacznie ciszej dzięki czemu jest to dobre miejsce do porozmawiania i rozluźnienia się przy kremowym piwie.

W barze można uraczyć się wymyślnymi alkoholami serwowanymi wyłącznie w ów pubie.

Damska Toaleta w żaden sposób nie pasuje do wystroju reszty baru, ale najpierw trzeba zadać sobie pytanie, co tutaj w ogóle do siebie pasuje. Ponadto jest to mistyczne miejsce najpoważniejszych rozmów w kobiecym towarzystwie..

Restauracja znajduje się gdzieś Pokątną a Nokturnem i  uważana jest za jedną z bardziej prestiżowych restauracji w magicznym świecie. Cała restauracja utrzymana jest w biało-kremowych odcieniach. Zawsze idealnie wyczyszczone stolik z ciemnego dębu są nakrywane nieskazitelnie białymi obrusami, na których oprócz zastawy pojawiają się różnego rodzaju delikatne dekoracje takie jak kwiaty, lub niewielkie świeczki. Restauracja dysponuje dwoma salami. Jedna większa druga mniejsza. Obydwie przeważnie są dostępne dla wszystkich klientów, ale kiedy któryś czarodziej zapragnie mieć więcej prywatności, lub zorganizować jakieś spotkanie może wynająć mniejszą salę.
Menu restauracji proponuje różnego rodzaju wykwintne dania, a ich cena jedynie odzwierciedla elegancję wystroju całego miejsca.
W tej restauracji również często odbywają się spotkania klubu arystokraty

Tutaj kupisz rzadkie rośliny, spotkasz się z cuchnącym odorem, który odrzuca od samego otwarcia drzwi oraz zauważysz pnącza roślin ciągnących się po ścianach po pękający sufit. Są tu rzeczy przydatne do warzenia eliksirów dużo groźniejszych dla zdrowia, możesz otruć wroga czy po prostu porozglądać się i wiedzieć co leży na półkach i w słoikach.

Znajduje się niedaleko wejścia na Nokturn, i jest niezwykle obskurnym miejscem. W środku panuje półmrok, który miejscami jest rozpraszany prze blade płomienie świec, które stoją na drewnianych stołach, które czyszczone nie były na pewno od lat. Oprócz grubej warstwy kurzu można znaleźć na nich ślady zaschniętego wosku ze świecy, plamy po wylanym alkoholu, lub nawet miejscami ślady krwi, które pozostały na drewnianej powierzchni po ostatniej bójce. Wszędzie wiszą pajęczyny, na których siedzą pająki oczekując, aż jakaś tłusta mucha złapie się w ich sieć. Przyzwoici czarodzieje raczej omijają to miejsce szerokim łukiem, natomiast czarnoksiężnicy, handlarze nielegalnym towarem, lub przedstawiciele czarnego rynku są niemal stałymi klientami.

Długie, raczej wąskie pomieszczenie, niknące w mrocznej głębi. Pod ścianami stoją regały, sięgające sufitu i zapchane papierami, książkami oraz przyrządami wszelkich kształtów i wielkości. Na podłodze piętrzą się sterty pudeł, a na stole leżą stosy luźnych kartek, pokrytych poruszającymi się leniwie szkicami. Za masywną komodą, która na przeciwległym krańcu pomieszczenia wznosi się na wysokość wzrostu mężczyzny, widać zarys misternie powyginanych prętów sięgającej sufitu klatki.

Jeden z wielu, zwłaszcza jeśli idzie o ulicę Śmiertelnego Nokturnu. Na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się niczym specjalnym. Mało kto jednak wie, że ten, który zna jego sekret, potrafi otworzyć przejście, które prowadzi do sekretnego pokoiku, gdzie może się schować tylko jeden wybrany czarodziej. Stanowi to idealne schronienie dla tych, którzy są ścigani.

Jeden z bardziej znanych czarnomagicznych sklepów na Nokturnie. Odwiedzany jest głównie  przez osoby interesujące się czarną magią. Nazwa sklepu wywodzi się od nazwisk założycieli. Okryci ponurą sławą Borgin i Caractacus Burkes kolekcjonują i handlują czarnomagicznymi przedmiotami. Sklep jest duży i brudny oraz bardzo zaniedbany. Posiada on duży kominek, który jest podpięty do sieci fiuu. Mroczny wystrój sklepu współgra z towarami, które można tu zakupić. Na półkach są powykładane czarnomagiczne przedmioty przeznaczone do sprzedaży.

W tym sklepie można znaleźć różnego rodzaju eliksiry. Od tych powrzechnie spotykanych, po te, których receptury są znacznie bardziej skomplikowane. Przy odrobinie szczęścia można nawet znaleźć jakieś czarnomagiczne eliksiry. Trzeba, jednak uważać. Stara wiedźma która prowadzi ten sklep jest niezwykle łasa na wasze galeony. Może wcisnąć wam najnowszy eliksir na porost włosów za trzydzieści galeonów, kiedy w rzeczywistości będzie to obrzydliwa gorzka herbata.

Swą nazwę zawdzięcza greckiemu wróżbicie - jasnowidzowi, który cieszy się dużym szacunkiem wśród czarodziei. Słynie on bowiem z zamiłowanie do kolekcjonowania różnych trudno dostępnych ksiąg. W pewnym momencie jego kolekcja urosła do takich rozmiarów, że został zmuszony otworzyć sklep i zacząć wyprzedawać swoją kolekcję. W księgarni tej można znaleźć przeważnie księgi rozprawiające o czarnomagicznych zaklęciach, eliksirach. Przy odrobinie szczęścia można odszukać nawet księgi, które wprowadzają czytelnika w tajemne rytuały.

Jedna z bardzo wielu niezbyt długich i jeszcze bardziej wąskich uliczek znajdujących się na Nokturnie. Tak samo zaniedbana i szara jak wszystkie inne, nie jest jednak ślepa. Można nią bowiem przejść bezpośrednio z okolic wejścia na Pokątną aż do samej głównej alei Nokturnu. Mało kto zdaje sobie z tego jednak sprawę, bardzo często nadkładając drogi i nawet nie myśląc, iż tak niepozornie wyglądające przejście pomiędzy kamienicami może okazać się znaczącym skrótem.
Uliczka nie wygląda przyjemnie, w najlepszym razie - przy dobrej pogodzie panującej na zewnątrz - przypominając wejście do jaskini zajmowanej przez akromantule. Nocą lub przy niepogodzie staje się zaś jeszcze bardziej upiorna. Paradoksalnie, nigdy nie zarejestrowano tutaj żadnych niepokojących zdarzeń. Być może sama atmosfera wystarcza, by stwarzać odpowiedni klimat.

Kiedy tylko wejdziesz do środka,uderzy cię smakowity zapach pieczonego chleba i słodkich ciasteczek. Zaraz po tym dojrzysz przed sobą masę półek i lodówek z najróżniejszymi smakołykami - od zwykłej bułki przez słodycze dla dzieciaków aż po wykwintne torty na przyjęcia.
Jeżeli postoisz jeszcze chwilkę, w mig dopadnie cię pani Marie Marguerite witając się jak ze starym, dobrym znajomym!
Zapewne zapyta cię o samopoczucie i zaproponuje kilka produktów dnia. Kiedy coś jej zostanie z dnia, część rozdaje najbliższym, a część zanosi biednym i potrzebującym. Ma tylko jedną wadę - straszna z niej plotkara!

Pokątna, ostoja czarodziejskiego handlu i jedno z niewielu miejsc w Londynie, gdzie można spokojnie wyciągnąć różdżkę i nie martwić się obecnością mugoli. Wzdłuż szerokiej, brukowanej alei wznoszą się liczne sklepy i inne punkty usługowe. Najtłoczniej jest tutaj przed początkiem roku szkolnego i w czasie świąt. Na co dzień, Pokątna wibruje swoim własnym rytmem. Pełna magii, galeonów i życia - w każdym z możliwych znaczeń tego słowa.

Nieopodal sklepu Madame Malkin, niemal przy samym środku Ulicy Pokątnej mieści się mocno oszklony dwupiętrowy budynek o liliowych ścianach i białych framugach. Na szyldzie widnieje profil damy w diademie, a tuż pod nim złote litery układają się w napis D E M E T E R. Perfumeria umyka uwadze większości uczniów Hogwartu i skupia przede wszystkim rzesze dorosłych kobiet. Wśród różnych przyjemnych woni ulatujących z wnętrza, każdy czarodziej i czarownica znajdzie coś dla siebie i nie przypadkowo. Właściciele zwabiają bowiem mniej lub bardziej świadomych podstępu klientów amortencją. Jeśli poddamy się pokusie i przekroczymy próg,  zastanie nas widok sięgających ścian regałów pełnych pachnideł i kosmetyków, jak również biżuterii i akcesoriów z różnych półek cenowych. Zewsząd otaczać nas będą lustra i światła świec, a samo wnętrze wyda się niesamowicie przestronne i komfortowe. Gdzieniegdzie znajdziemy stojące w parach fotele i stoliki do kawy zastawione magazynami o ruchomych okładkach. Perfumeria Demeter to w istocie niewielki dom towarowy skupiający w sobie kilka znanych w świecie czarodziejskim marek. Sklep ten odwiedzają zarówno bardzo zamożne osoby jak i te średnio bogate i nie powinno dziwić, że największą popularnością cieszy się w okresie przedświątecznym. Na piętrze perfumerii zarezerwowanym praktycznie wyłącznie dla płci pięknej znajduje się sklep z bielizną, luksusową odzieżą kobiecą oraz kawiarnia. W perfumerii Demeter można stracić poczucie czasu, a samo miejsce cieszy się bardzo przyzwoitą reputacją w świecie czarodziejów. Synowie kupują tu prezenty urodzinowe dla swoich matek i pierścionki zaręczynowe dla przyszłych żon, zaś ojcowie obdarowują córki z okazji ukończenia szkoły.

Czarodzieje też muszą robić gdzieś codzienne zakupy. Całkiem obszerne i nieźle wyposażone sklepy. W tym celu bracia Wolter podzielili kolorowy sklepik na samym początku ulicy Pokątnej drugi na końcu ulicy Pokątnej. Chociaż z zewnątrz wydaje się małym pomieszczeniem, to wnętrze za sprawą zaklęć, jest odpowiednio powiększone, tak by mogło pomieścić wszelakie niezbędne towary. Znajdziesz tutaj świeże warzywa i owoce, wszelakie napoje, sery, mięsa i w ogóle wszystko, czego tylko zapragniesz!  No, może poza wypiekami, bo po te musisz iść do pani Marguerite  na drugi koniec ulicy pokątnej. Warto tu przychodzić w poniedziałki, bowiem jest wtedy 10% obniżka.

Jest to najlepsza księgarnia na Ulicy Pokątnej. W czasie wakacji sklep przeżywa prawdziwe trzęsienie ziemi. Oprócz podstawowych książek, których potrzebują uczniowie Hogwartu, można dostać tutaj również znacznie bardziej zaawansowane księgi, lub księgi z magicznymi legendami, bajkami dla dzieci, albo biografiami znanych czarodziejów i czarownic.

Lokal stał bardzo długo pusty. Aż w końcu znalazł się pewien czarodziej, który kochał zbierać różnego rodzaju starocie. Srebrne łyżki, widelce, stare wazy, bogato zdobione portrety, lub meble z wysokiej jakoś drewna. To wszystko było całym jego życiem. Niestety w końcu poczuł jak jego skarby zaczynają go coraz bardziej przygniatać, a tym samym miał coraz mniej miejsca na nowe wspaniałe antyki. Dlatego też postanowił otworzyć sklep, w którym wyprzedawał niektóre ze swoich znalezisk. Czasami warto uważać na to co się kupuje. W końcu nie wiadomo czy ktoś kiedyś na jakiś przedmiot nie rzucił zaklęcia, lub co gorsza...klątwy.

Wedle wielu czarodziejów jest to jeden z lepszych sklepów, w których można zaopatrzyć się w szaty na różne okazje. Madame Malkin od lat prowadzi swój sklep i na brak klientów nie może narzekać. Oprócz ubrań czarownica również oferuje szeroki asortyment kapeluszy, oraz tiar. Szyje również szaty na specjalne zamówienia swoich klientów. Atmosfera w sklepie jest niezwykle przyjazna, a wszystko dzięki Madame Malkin, która jest tolerancyjną czarownicą. Nie toleruje ona również wyciągania różdżek w jej sklepie.

Lokal na ulicy Pokątnej, w którym kupisz każde zwierzę, jakie sobie wymarzysz, o ile jego posiadanie jest bezpieczne. W związku z tym Magiczna Menażeria nie prowadzi sprzedaży jaj smoków, więc eskpedienci proszą o nie zadawanie takich pytań - informuje tabliczka przy kasie.
Przed wejściem do sklepu wiszą klatki z sowami pocztowymi - stworzeniem niezbędnym dla każdej rodziny. Poza tym w środku można znaleźć myszki, szczury, węże, pająki, a nawet koty i psy.

Najbardziej znany bank, w którym czarodzieje oprócz ciężko zarobionych galeonów przechowują również różnego rodzaju dobra materialne. Wiele rodów czystokrwistych umieszcza w depozycie banku cenne pamiątki rodowe. Mówi się, że nie ma bezpieczniejszego miejsca na przechowanie swoich kosztowności niż Gringott. Sława oraz niezawodność banku urosła przez te wszystkie lata do tego stopnia, iż wśród czarodziejów obecne są plotki, oraz podejrzenia co do rodzaju zabezpieczeń banku. Największą legendą a zarazem zagadką jest pogłoska, iż Gringott w podziemiach ukrywa smoka.

Elegancka kawiarnia w której oprócz pysznego ciastka, można również zamówić wyjątkowo dobrą kawę. Jest to również miejsce schadzek młodych oraz starszych czarownic, które pragną wymienić się świeżą partią ploteczek. Nie mniej za elegancją, profesjonalną obsługą, oraz pysznymi słodkościami idą wysokie ceny.

Założona w w 1207 roku apteka od wieków już zaopatruje czarodziejów i czarownice w różnego rodzaju eliksiry, oraz w składniki, które przydadzą się do ich wytworzenia. Sklepikarze również przyjmują zamówienia na bardziej nietypowe eliksiry lub składniki, nie mniej należy liczyć się wówczas ze znacznym wzrostem ceny, oraz z tym, iż sklep ten nie zajmuje się czarnomagicznymi działaniami.

Kiwnął głową z uznaniem, chociaż nie interesował się zupełnie modą. Ubrania dla niego miały spełniać tylko swoje podstawowe funkcje, a nie odzwierciedlać jego charakter lub windować wizerunek. Musiał jednak przyznać, że krawiectwo to bardzo oryginalna pasja dla młodej dziewczyny. Z pewnością część jej rówieśniczek bardziej interesowało wydawanie pieniędzy w pogoni za aktualnymi trendami niż tworzenie czegoś własnego, a za swoją pasję uznawały uganianie się za chłopcami z dobrych rodów.

Każdy czarodziej i czarownica chociaż raz w całym swoim życiu przekroczyli próg tego sklepu. Ollivanderowie otworzyli ten sklep 382 lata przed naszą erą, i od pokoleń sprzedawane są w nim wszelkiego rodzaju różdżki. Rodzina Ollivanderów w Wielkiej Brytani uważana jest, za jednych z najlepszych wytwórców różdżek. I tak jest w istocie. Nim ktoś z rodziny Ollivanderów będzie mógł podjąć się sprzedaży różdżek przez kilka lat musi studiować ich właściwości, nauczyć się wyczuwać rdzenie oraz drewno, aby w przyszłości móc jak najlepiej dopasować różdżkę do danego czarodzieja lub czarownicy.

Trudno przejść obojętnie obok tego dużego i kolorowego miejsca. Sklep jest wypełniony gadżetami, które nie jedną osobę zirytują, gdy jej głowa zmieni się w pomidora. Z kolei prawdziwy żartowniś znajdzie wszystko, co sobie wymarzy, aby spłatać figla swojemu bratu. Zwłaszcza, że Gambol i Japes co roku wypuszczają nowe produkty, które każdy nastolatek chce posiadać.

Mały sklepik papierniczy z trudnością zauważalny na zatłoczonej Ulicy Pokątnej. Można w nim zakupić najróżniejszego rodzaju przybory piśmiennicze. Sklep dysponuje spory asortymentem różnego rodzaju piór, od tych najzwyklejszych i pospolitych, po bardziej eleganckie i rzadziej spotykane. Można tutaj zakupić również pergaminy, zeszyty, dzienniki i wiele, wiele innych artykułów papierniczych.

Jak wiadomo na ulicy Pokątnej można znaleźć dosłownie wszystko, więc dlaczego Pan Eric Seymour nie miałby pokusić się o założenie sklepu z tytoniem o nieco komicznej nazwie - Bugger. Choć w małej, tak jak i samo wnętrze, witrynie sklepowej widać przeróżnego rodzaju bibeloty, to cały inwentarz posiadany przez Pana Seymoura potrafi zaskoczyć niejednego znawcę. Czy szukasz wyszukanych, smakowych papierosów z krańców świata czy zwykłych Cameli, znajdziesz z pewnością dokładnie to czego w danej chwili pragniesz, a jeżeli się tak nie stanie, to właściciel z największą przyjemnością ściągnie dla Ciebie to cudo w zaledwie kilka dni.

Sklep prowadzony przez dwójkę czarodziejów, którzy mają niesłychaną smykałkę do naprawiania różnych magicznych przedmiotów. Oprócz warsztatu naprawczego w ich zakładzie można również zakupić przedmioty oraz ingrediencje potrzebne do uprawiania magii. Wielu czarodziejów często zaopatruje się u nich w fałszoskopy.

Miodowe Królestwo to raj dla koneserów słodyczy. W sklepie znajdziesz takie smakołyki jak Miodowe Toffi, Lodowa Mysz, czy wiele, wiele innych. Sklep jest zatłoczony w czasie każdego wyjścia uczniów z zamku do miasta.

Sklep odzieżowy, który został założony w 1750 roku. Jest prowadzony przez Gladrags Wizardwear Group Ltd., z oddziałami w Londynie, gdzie konkurencję dla lokalu stanowi Madame Malkin − Sklep jest pełen dziwnych towarów i specjalizuje się w produkcji oraz sprzedaży dziwnych, oraz niezwykłych skarpetkach.

Jest to jeden z najczęściej odwiedzany sklep w Hogsmeade nie tylko przez uczniów Hogwartu, ale również dorośli czarodzieje lubią od czasu do czasu wejść i popatrzeć na najróżniejsze magiczne przedmioty, które służą do robienia żartów.

Sklep należy do Pana Scrivenshafta. W miejscu tym można  zakupić różne pióra, pergaminy i inne artykuły piśmienne, potrzebne zarówno uczniom jak i dorosłym czarodziejom. Sklep posiada duży wybór piór, takich jak np. pióra koloru tęczy i olbrzymich rozmiarów..

Herbaciarnia Madame Puddifoot jest małą kawiarnią na uboczu, gdzie przeważnie przesiadują zakochani. Herbaciarnia jest dość ciasnym pomieszczeniem, w którym umieszczone zostały niewielkie, okrągłe stoliki, przy których siadali goście. Lokal jest przystrojony kokardkami i falbankami, a sufit pokrywa malowidło.

Jego właścicielka to atrakcyjna madame Rosmerta. Mały bar zawsze w weekendy jest zatłoczony przez uczniów Hogwartu, którzy przychodzą tu, aby odpocząć od nauki i w towarzystwie przyjaciół miło spędzić wolny czas. W pubie pod Trzema Miotłami można kupić nie tylko oranżadę dla nieletnich, ale również takie trunki jak m.in. Ognista Whisky, Rum, Sherry, Kremowe Piwo.

Pub, który często przyciąga bardziej podejrzaną klientelę niż Trzy Miotły. Jego znak wiszący nad wejściem to ucięta głowa dzika owinięta białą tkaniną, na którą kapie krew. Sam pub nie jest czysty - na podłodze są warstwy kurzu, a okna są tak brudne, że prawie nic przez nie nie widać.

Główna, szeroka ulica Hogsmeade. To tutaj stare czarodziejki spotykają się w drodze do sklepu na poranne plotki. Zawsze jest tu gwarne i dość tłoczno, zważając na fakt, że codziennie Hogsmeade odwiedzane jest przez czarodziejów z rożnych zakątków świata.

W magicznej wiosce Hogsmeade istnieje równie magiczny park. Może nie z jakąś wyjątkowo magiczną aurą i zaczarowanym źródłem energii, choć i tego nie można wykluczyć. Chodzi bardziej o to, że jest czarująco piękny. Przyroda sama w sobie potrafi zachwycić, a jeżeli jest ona pod patronatem czarodziei, to ów miejsce z pewnością staje się wyjątkowe.

Powszechnie znany, owiany tajemnicą dworek, który mimo przeraźliwego wyglądu, przyciąga tłumy ciekawskich. Mieszkający mówią, że codziennie dobiegają stąd różne przerażające odgłosy.

Są to zwyczajnie tereny niezamieszkane przez żadnego czarodzieja. Rosną sobie tutaj drzewka, różne rośliny i gdy wychodzi się z Hogsmeade, ma się idealny widok na ten sielankowy krajobraz.

stacja kolejowa, która służy zarówno wiosce Hogsmeade, jak i Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart.

Niewielka, drewniana chata stojąca na uboczu wioski, na wzgórzu, której plecy osłaniają iglaste i liściaste drzewa, a wokół postawiono ledwo-stojący płotek, za którym mieszkający tutaj, starszy mężczyzna miał swój ogródek.

Sowia poczta - jest pełna sów, które są oznaczone kolorami według szybkości w jakiej dostarczają list.

Jedna z pomniejszych jaskiń znajdująca się w pobliżu Hogsmeade i o dziwo dość blisko wioski. Mało osób wie o jej istnieniu.

Od czasu ustanowienia Kodeks Tajności Czarów, Dziurawy Kocioł pełni rolę bramy pomiędzy światem mugoli, a Ulicą Pokątną. Każdy kto chce wykorzystać pub jako drogę na najważniejszą z magicznych ulic, musi trafić tutaj - na podwórko.
Samo podwórko mimo swojego doniosłego zadania prezentuje się co najmniej przeciętnie. Otoczone wysokim murem z cegieł, wybrukowane podniszczoną kostką spomiędzy której wyrasta masa chwastów, na dodatek po lewej stronie swoi kilka beczek (co w nich jest wie zapewne tylko obsługa). Słowa ciasno i brzydko same cisną się na usta. Wystarczy jednak podejść do murowanej ściany i stuknąć różdżką w odpowiednie cegły, by otworzyć sobie drogę do Ulicy Pokątnej!

Wnętrze pubu jest ciemne, niezbyt czyste i schludne. Niemniej wszystko wynagradzają pokoje, które można tu wynająć - na jedną noc, albo nawet na dłużej. W Dziurawym Kotle jest możliwość napchania swojego żołądka jednym z pożywnych dań lub wypicia herbaty, kawy, eksplodującej lemoniady, albo też czegoś wysokoprocentowego.

Rosie Gordon, założycielka parku, była wielką fanką książki "Nad Niemnem". Niestety, nie było możliwości przeniesienia rzeki do Anglii, lecz pani architekt "zadowoliła się" Tamizą. W małym miasteczku powstało wielkie założenie parkowe, które nazwała "Park nad Niemnem". Według przewodnika rośnie tam pięćdziesiąt różnych gatunków drzew i krzewów. Dużo pań po pięćdziesiątce uważa, że jest to wprost idealne miejsce na spędzenie Walentynek.

Mugolska restauracja która znajduje się na Shaftesbury Avenue w Londynie. Stołować się tutaj można już od ósmej rano. Tylko pozostaje tak naprawdę podstawowe pytanie. Kogo na to stać?

Mugolski ogród zoologiczny w Londynie, otwarty 27 kwietnia 1828 roku. Zajmuje powierzchnię 15 ha w północnej części Regent`s Park. W zoo prezentowane jest ponad 650 gatunków zwierząt. Ponadto jest tu wiele zielonych alejek i kilka ławek dostępnych dla zmęczonych zwiedzających.

Z zewnątrz wygląda całkiem przyjemnie. Jest utrzymany w ciepłych jasnych barwach, a z tyłu budynku widnieją rysunki stworzone przez dzieci. W środku jednak nie wygląda to najlepiej, a wszystko przez kiepskiej jakości meble, które ledwo się  trzymają i rozsypujące się ściany. Mimo to wychowankowie sierocińca zawsze w dobrych nastrojach podbiegają do nowo przybyłych gości, a to wszystko za sprawą wspaniałego podejścia dorosłych, którzy są odpowiedzialni za ich wychowanie. Trafiają tu przede wszystkim mugolskie dzieci.

Stacja pociągowa w Londynie. Stamtąd, z peronu 9 i ¾, uczniowie Hogwartu pierwszego września o godzinie 11.00 wyjeżdżają do szkoły czerwonym Ekspresem Londyn - Hogwart. Stacja jest mugolska, jedynie peron 9 i ¾ kryję magię.

Położony w mugolskiej części Londynu, cmentarz funkcjonował pomiędzy 1839 a 1975 rokiem, kiedy to zamknięto go z powodu wyjątkowo złego stanu technicznego. Odwiedzanie tego miejsca jest nadal możliwe, tak samo jak dbanie o groby zmarłych, jednak pochówki zostały tymczasowo wstrzymane. Ze względu na dosyć dobrą lokalizację tego miejsca, krążą pogłoski o planach likwidacji nekropolii, jak i stworzenia terenów rekreacyjnych na jej miejscu, aczkolwiek plotki te nie zostały dotychczas potwierdzone.

Kiedyś był tutaj sklep z ubraniami i butami, ale teraz jest zabity deskami i niedostępny dla zwykłych ludzi.

Centrum miasta - najchętniej odwiedzane miejsce nie tylko przez mugoli, ale i samych czarodziei, z pięknym dziedzińcem, fontanną i licznymi uliczkami, a to wszystko okolone zabytkami utrzymanymi w bardzo dobrym stanie.

Stojący przy jednej z bocznych uliczek, tuż obok nieużywanego w celach sportowych boiska lokal posiada wnętrze, w którym trudno dopatrzeć się czegoś ciekawego. Ot, speluna jakich pełno - wyłożona kaflami podłoga, kilka przykrytych wytartami ceratami stolików i parę krzeseł nie do pary... Do tego zepsuta szafa grająca w kącie i długi bar, z powstałymi na skutek wilgoci wybrzuszeniami. Z pewnością nie jest to miejsce, które wybiera się na miłe spotkanie z przyjaciółmi.
Cieszący się kiepską sławą przybytek utrzymuje się na rynku głównie dzięki wąskiej grupie stałych i mało wybrednych klientów, których charaktery doskonale współgra z obskurnym wnętrzem oraz postacią właściciela. Bezzębny Joe - bo tak zaszczytne miano nosi szef lokalu - wydaje się być jednak zadowolony z takiego stanu rzeczy. Nie zaprzątając sobie głowy kwestiami sanitarnymi, najwięcej uwagi poświęca, ekhm,  k s z t a ł t o w i  oferowanych wewnątrz usług.

Przytulne mugolskie miejsce prowadzone przez parę hipisów, którzy w wolnych chwilach chętnie dzielą się ze swoimi historiami z klientami. Ceny nie są wygórowane, a uprzejme osoby płacą za napoje i ciasta domowej roboty mniej. Należy jednak pamiętać, że w tej kawiarence płaci się mugolskimi pieniędzmi.

Las ten otacza wioskę Edwinstowe i znajduje się w hrabstwie Nottinghamshire nigdzie indziej jak w Anglii. Związany jest przede wszystkim z legendą Robin Hooda, czarodziejskiego buntownika, co to kradł pieniądze czystokrwistym bogaczom a potem rozdawał je biednym mugolom. Od jakiegoś czasu zagląda tu coraz więcej ludzi by zobaczyć to legendarne miejsce.

Anglia słynie z deszczu i mgieł. Jest nawet powiedzenie "przykleił się jak mgła do mostu Tower". W tym wypadku mgła również się przykleiła, ale nie tyle do mostu, a do pewnego odcinka angielskich lasów liściastych nieopodal Londynu. Ci, którzy znają ów las lub mają szczęście, mogą trafić na niezwykle malowniczą polankę, której mgła nadaje dość mroczne i niemal magicznego wyglądu. Czasem mogłoby się wydawać, że jakieś sylwetki obserwują nas pomiędzy drzewami w gęstej mgle... ale nie, to tylko stare pniaki i konary.

Bardzo znane miejsce wśród młodych czarodziejów, które raczej żartobliwie jest określane jako nawiedzone - rzadko kto wierzy, żeby rzeczywiście dom był opanowany przez jakieś złe moce. Jest zabezpieczony przeróżnymi zaklęciami i żeby się do niego dostać trzeba mieć albo klucz albo specjalne zaproszenie na jedną z organizowanych tam imprez. Odbywają się one bardzo regularnie, ale tylko nieliczni mają szansę by móc się tam bawić - wszystko bowiem zależy od osoby do której trafi klucz. Ponoć lubi się przemieszczać pomiędzy poszczególnymi "wybrańcami", którzy poniekąd piastują rolę właścicieli tego starego budynku.
Na co dzień dom wygląda normalnie, ale przy każdej organizowanej tam imprezie zmienia się nie do poznania. Znajduje się na uboczu, obok zaniedbanego parku.

Plac nazwany na cześć popularnego Ministra Magii, który wprowadził wiele przydatnych przepisów, a także swoją osobowością zaskarbił sympatię wielu czarodziejów. Żył i rządził długo, dbając o ład i porządek, a przez jego nazwisko, mówiono do niego Kikut, czasem pieszczotliwie Kikutek. Plac jest ładny, nawet w zimie można złapać tutaj promienie słoneczne. Często używane miejsce do wystaw, różnych przedsięwzięć. Ławki są tutaj niesamowicie wygodne, a każdy czarodziej lub przedstawiciel rozumnego magicznego gatunku, który postanowi się na nich zdrzemnąć, zostaje ukryty przed oczami mugoli i potraktowany rozgrzewającymi lub ochładzającymi zaklęciami. Niekiedy tylko niemagiczni słyszą czyjeś chrapanie i zachodzą w głowę skąd się wydobywa.

Wysokie wzgórze w południowej Anglii pokryte pastwiskami na bydła, owiec oraz pełne pól uprawnych. Niewiele dalej tętniące życiem Brighton. Miejsce turystyczne ze względu na piękne krajobrazy. Niedaleko mieści się posiadłość Rosierów ukryta przed okiem wścibskich mugolskich turystów na jednym ze wzgórz. W pobliżu wiele mugolskich wsi w sąsiedztwie do czarodziejskich osad, które sezonowo goszczą turystów.

Brighton jest miastem, które przyciąga turystów i swoimi słonecznymi plażami niszczy stereotyp o pochmurnej i deszczowej Anglii. Mówi się, że podczas idealnej pogody można dostrzec brzeg kontynentalnej Europy,
lecz wczasowicze zajęci zabawą w piasku i w wodzie, zażywający słonecznych kąpieli, nie zwracają na to uwagi.
Na plaży znajdują się toalety, prysznice, przebieralnie oraz leżaki do wynajęcia. Idealne miejsce na spędzenie beztroskich wakacji.
Uwaga! Miejsce to jest oblegane przez mugoli.

Usytuowany tuż obok niewielkiego kościółka, skromny i naprawdę stary cmentarz. Tutaj odwiedzić można groby, należące do osób, pochodzących z najbardziej znanych czarodziejskich rodów. Znajduje się tu między innymi grób najmłodszego z braci Peverell, z którymi - jak niektórym, nielicznym zresztą, wiadomo - wiąże się pewna legenda...

Bardzo urokliwa ulica Doliny Godryka, którą otaczają różnego rodzaju sklepy, a gdy pójdzie się dalej można zauważyć nieograniczone ilości zielonych terenów i domki należące zarówno do czarodziejów, jak i mugoli.

Nic innego jak niezagospodarowany, zarośnięty trawą i drzewami teren nieopodal wschodniej granicy Doliny Godryka. Rzadko można tu kogoś spotkać, acz zdarza się, że jacyś mieszkańcy Doliny przedłużą nieco swój spacer i trafią właśnie w te miejsce. Nie ma tu nic ciekawego prócz dzikich zwierząt, które pomieszkują w samym środku tego pustkowia

Miejsce spotkań wesołych mieszkańców Doliny Godryka i ich gości. Tutaj przebywają czarodzieje, by porozmawiać, napić się w dobrym towarzystwie. Znajdzie się ciepły kąt, smaczny posiłek i przystępne ceny dla mniej zamożnych czarodziejów. Wygląd jest przyjemny dla oka każdego Gryfona - bordowe ściany z obrazami Godryka Gryffindora, wywieszonymi czerwono-złotymi sztandarami. Bar posiada kilka izb sypialnych i parę pomieszczeń dla większej grupy.

Zielony teren zarośnięty drzewami dookoła. Idealne miejsce do popołudniowych czy wieczornych spacerów, biorąc pod uwagę względną bliskość do miasta. Widać kilka wydeptanych ścieżek, wszystko jednak znika po kilku chwilach, gdy wejdzie się wgłąb, między wcześniej wspomniane drzewa.

Tak, to właśnie tutaj słynna pani profesor, autorka Dziejów Magii. Domek, podobnie jak wiele w Dolinie Godryka, należy do schludnych, zadbanych, jednocześnie zaś dość skromnych, bez zbędnego przepychu. Ot, zwykły jasny budynek z dachem, pokrytym czerwoną dachówką i z drewnianymi okiennicami w oknach. Samą Bathidę natomiast często spotkać można w ogródku, kiedy to pielęgnuje zasadzone przez siebie rośliny, czy też po prostu odpoczywa, ciesząc się ładną pogodą i świeżym powietrzem.

Piaszczysto-kamienista plaża o dosyć wąskiej, ale długiej linii brzegowej, jest niewątpliwie dumą mieszkańców miasteczka. To dzięki niej co roku do Allhallows przyjeżdża chociaż garstka turystów spragnionych odpoczynku. Zejścia są tu zazwyczaj strome, a woda nie osiąga zbyt wysokiej temperatury, zwłaszcza że kilkadziesiąt kilometrów dalej Tamiza uchodzi do Morza Północnego, które nie jest zbyt ciepłe. Z pewnością jednak nawet same widoki są warte pojawienia się tutaj..

Choć sprawia wrażenie, jakby zatrzymał się w czasie, średniej wielkości sklep jest stosunkowo nowym biznesem jednego z młodszych czarodziejskich przedsiębiorców w tym mieście. Po pożarze jedynego sklepiku, który oferował dosyć wąski wybór składników, właściciel sklepu - po prostu Sklepu - postanowił wystartować z biznesem, który wkrótce dosyć mocno mu się opłacił. Być może nie ma tu wszystkich możliwych towarów, jednak nie ma problemu z ich zamówieniem. Ambitny Jonathan stara się sprowadzać nawet niektóre eliksiry. Wszystko dla stałego klienta.

Dokładnie tak... Księkawiarnia, będąca własnością Grety - dosyć podstarzałej byłej bibliotekarki, jest stosunkowo nowym miejscem, na które kobieta przeznaczyła cały parter swojego niedużego domu przy głównej ulicy. Pod warunkiem zakupienia chociaż jednej herbaty, kawy lub kawałka ciasta, można tu siedzieć przez cały dzień. Wewnątrz jest ciepło, domowo, przyjemnie i choć książki nie należą do najnowszych, każdy z pewnością znajdzie coś dla siebie.
Warto także dodać, iż właścicielka tego miejsca jest czarownicą, czarodziejom proponując także niemugolskie napitki oraz wstęp do osobnego, ukrytego pomieszczenia pełnego bardziej odpowiednich książek.

Dosyć staromodnie i, przyznajmy szczerze, nad wyraz angielsko wyglądająca karczma jest ulubionym miejscem spotkań tutejszej ludności. Właściciel Allhallows Inn - będący jednocześnie także barmanem kucharzem, recepcjonistą; do wyboru, do koloru - oferuje zarówno jedzenie, jak i szeroki wybór własnoręcznie przygotowywanych tradycyjnych napitków, po których mało kto jest w stanie utrzymać się na nogach. Stary Joe, bo tak właśnie mówią na około sześćdziesięcioletniego mężczyznę, jest jednym z czarodziejskich przedstawicieli społeczności miasteczka, jednak nie ujawnia się zbytnio z magią. Często pomaga mu także mugolska żona, która jest w stanie serwować wszystko niczym za machnięciem magicznej różdżki - szybko i bez problemu.
W karczmie można zapłacić zarówno mugolskimi, jak i czarodziejskimi pieniędzmi. Można także wynająć tu jeden z trzech - znajdujących się na piętrze i dzielących łazienkę - dwuosobowych pokojów wyposażonych w stare szafy z ciemnego drewna, olbrzymie i solidne łóżka oraz szafki nocne ze starymi lampami.

Mawia się, iż jest jeden z najbardziej nawiedzonych cmentarzy w tym hrabstwie, choć niewielu śmiałków zapuściło się nań po zmroku, zatem nie można jednoznacznie stwierdzić, ile w tym prawdy. Z pewnością jednak nawet za dnia panuje tu dosyć specyficzna atmosfera, która niektórych przyprawia o gęsią skórkę, innych zaś zadziwiająco wycisza i uspokaja. Wedle słów starszych mieszkańców miasteczka, nie jest to zresztą nic dziwnego, ponieważ ziemia ta ponoć wyczuwa intencje człowieka. Czy to prawda? Nie wiadomo. Wiadomo jednak, iż cmentarz w Allhallows cieszy się pewną sławą.

Od dziesiątek lat zachowana praktycznie w niezmienionym stanie, główna - i praktycznie jedyna oficjalna - ulica miasteczka nie należy do zbyt długich, choć z pewnością jest dosyć spora. To właśnie przy niej znajdują się najważniejsze sklepy, bary oraz pensjonaty. Odbiegają od niej także niezbyt szerokie rozgałęzienia, można by nawet rzec dróżki, prowadzące do domów znajdujących się dalej od ścisłego centrum. Nie ma tu ławeczek do posiedzenia, jednakże bardzo często można spotkać mieszkańców przysiadujących na murkach przy chodnikach i plotkujących między sobą.

Jeden z barów w Glasgow, który dostępny jest tylko dla czarodziejów. W środku bardzo ciemny, subtelnie oświetlony przez klimatyczne lampy oliwne, stworzony w całości z bardzo trwałego drewna. Starta i nieco popękana, w dodatku skrzypiąca podłoga to stała wizytówka tego miejsca. Na samym środku dość sporego pomieszczenia znajduje się bar z różnymi alkoholami - magicznymi i tymi zwykłymi. Po lewej stronie od niego znajduje się kilka stolików różnej wielkości, a po prawej o dziwo trzy stoły bilardowe, które są bardziej rozrywką mugolską, niż magiczną, dlatego są bardzo rzadko oblegane. A skąd nazwa? Ponoć niegdyś pewien wędrowiec z krzywym łokciem otworzył w okolicy butelkę piwa za jego pomocą. I to właśnie zainspirowało właściciela - Joeya Chicago do nadania takiej nazwy.

Nazwę swą zawdzięcza Gloverowi Hipworthowi, który specjalizował się w eliksirach zdrowotnych i odkrył słynny Eliksir Pieprzowy. To miejsce jest niezwykłe, gdyż niektóre drzewa łaskoczą gałęziami tak długo, aż ktoś nie kichnie. Ponoć w glebie są zakopane różne, przywracające żywotność drobiazgi. Sam park jest raczej niewielki, ale położony w cichym miejscu i ukryty przed wzrokiem mugoli. Jest tutaj mnóstwo zaczarowanych tulipanów, które kwitną przez cały rok, zmieniając jedynie barwę.

Glasgow jest głównie znane wśród mugoli z powodu Muzeum i Galerii Sztuki Kelvingrove. Jednakże również w tych okolicach znajduje się jeszcze jedno takie miejsce, skierowane jedynie do czarodziejów - Muzeum im. Korneliusza Agryppy, który napisał wiele książek o magii w średniowieczu. W tym miejscu znajdują się niezwykle stare zbiory ksiąg, pergaminów sławnych czarodziejów, a także niesamowite pamiątki, które udało się po nich zebrać. Wszystko jest to oczywiście bardzo dobrze chronione, a każda rzecz została zabezpieczona potężnymi czarami, by przypadkiem komuś nie przyszło do głowy coś ukraść.

Na pierwszy rzut oka bardzo spokojne miejsce, gdzie co jakiś czas można usłyszeć melodyjny śpiew ptaków. Co pół godziny krople wody delikatnie unoszą się w powietrze i spadają. Właśnie dlatego ta rzeka jest nazywana Rzeką Łez. Każdy, kto lepiej się przyjrzy kamieniom, leżącym na dnie, zauważy, że na tych większych znajdują się cyfry rzymskie.

Zamieszkana przede wszystkim przez owady, zarówno te znane mugolom jak i czarodziejom. Oprócz chrabąszczy czy os, istnieje też możliwość spotkania trzminorków i żądlibąków. Idąc w głąb można dostrzec unoszącą się w powietrzu mapę z niecodziennym ułożeniem gwiazd. Co jakiś czas słychać tu pohukiwanie sów.

Polana jest całkiem zarośnięta, znajduje się tutaj więcej trawy i chwastów niż kwiatów, ale nazwa pozostała; jest nawet wyryta w korze najbardziej widocznego drzewa. Nie wiadomo czy zostało to zrobione kamieniem czy różdżką. Można tutaj znaleźć różne, czasem i bardzo rzadkie gatunki roślin używanych do eliksirów, ale także do narkotyków.

Należy być bardzo ostrożnym, gdyż stopnie kruszą się pod stopami. Korzenie atakują każdego, kto jest za głośno, a gdzieś przy kamiennej ścianie czai się tabliczka ostrzegająca przed niebezpieczeństwem. Koślawą ręką ktoś nabazgrał obok niej kilka run.

Jest długa, nie wiadomo dokąd prowadzi i gdzie się kończy, a na dodatek im dalej się idzie tym więcej jest zarośli. Oprócz poprzewracanych drzew, przeszkodami są również dziury i pojawiające się znikąd kamienie. Trzymając się cały czas ścieżki, można w końcu natrafić na rozwidlenie. Gdzieniegdzie w korach drzew ktoś wyrył słowa w dziwnym języku.

Rezerwat smoków w Gwynedd, znajdujący się u podnóża góry Cadair Idris to królestwo walijskiego zielonego. Bezpieczeństwo, które zapewnia pasmo gór obejmujące jezioro z krystalicznie czystą wodą i mnogość zwierzyny, na którą smoki mogą polować nie narażając się na niebezpieczne spotkanie z mugolami sprawiają, że jest to prawdziwy raj dla tych niezwykłych, choć zagrożonych wyginięciem zwierząt. Cadair Idris jest najstarszym rezerwatem na terenie Wielkiej Brytanii, a pieczę nad nim od wieków sprawuje rodzina Yaxleyów, słynąca z hodowli tego gatunku.

Niewielka plaża w Cardiff na którą zostały nałożone zaklęcia, by tylko czarodzieje byli w stanie tutaj dotrzeć i to jedynie ci, którzy miłują sobie spokój nad wszystko inne. Nie ma na tej plaży za wiele atrakcji, jeśli nie licząc naprawdę pięknych widoków i małych skrytek w których można odnaleźć ciekawe pamiątki oraz alkohol produkowany w warunkach domowych, który albo smakuje wybitnie albo okropnie.

Mocno zaniedbany, z zewnątrz również nie wygląda zachęcająco. Górna część domu zniszczona, mnóstwo dziur przez które dostaje się słońce. Trzeba uważać, bo w każdej chwili może coś spaść na głowę. Nie ma jak dostać się na piętro, zresztą i tak nic się tam nie ostało. Drzwi frontowe zostały wyrwane z zawiasów, znajdują się przed budynkiem. Od razu wchodzi się do salonu, gdzie znajduje się mnóstwo rozwalonych mebli. Są trzy pary drzwi, które najpewniej prowadzą do innych pomieszczeń.

Las, w którym zamieszkują magiczne stworzenia, groźniejsze i te mniejsze. Niemal nie dociera tutaj światło słoneczne, drzewa są wysokie z długimi, ciężkimi gałęziami, liście są czarne, kora brudna od błota, również ciężko się poruszać po lesie bez odpowiednich butów i wcześniejszych przygotowań przed możliwymi trudnościami. Znajdują się tu małe jaskinie w skałach pokryte mchem, a niektóre z nich są zamieszkiwane przez zwierzęta.

Pola uprawne, należące do rodziny Andersonów - słynnych magicznych hodowców m.in. samosterowalnych śliwek, rozciągają się na dosyć mocno pofałdowanym terenie irlandzkich wzgórz, a umiejscowienie drzew, drzewek, krzaków i krzewików zdaje się być całkowicie przypadkowe. Ponadto uprawy te nie są niczym ogrodzone i mogłoby się nawet zdawać, że plantatorzy nie przykładają się do swojej gospodarki... Jednak zdecydowanie nie jest to prawdą.
Umiejscowione strategicznie tabliczki z ostrzeżeniami mówią same za siebie. Rośliny nie tylko otoczono bowiem całą masą zaklęć ochronnych i alarmów aktywujących się pod wpływem lepkich łapek głodnych złodziejaszków. Ba! Niektóre z nich same potrafią zadbać o to, by nie zerwano ich przedwcześnie.
Słyszeliście może o uszokąsnych jabłkach? A o gruszkach podgryzaczkach? Truskawkach noskossawkach i soczystookich brzoskwiniach? Są to wyłącznie przykłady tego, co rośnie na polach Andersonów, którzy rokrocznie zatrudniają wielu młodych czarodziejów, by pokazać im, że owoce wcale nie muszą być nudne. Niektórzy wynoszą stąd zatem szalone doświadczenia i niepowtarzalne wspomnienia, inni zaś naukę, że czasami warto jeść owoce, nim owoce zjedzą ciebie.