Religie w świecie czarodziejów

Magia jest bardzo stara, istnieją nawet spekulacje, które głoszą iż ta istniała na długo przed pojawieniem się pierwszego człowieka, lub nawet stworzenia ziemi. Nikt tak naprawdę nigdy nie był w stanie w prosty i jasny dla wszystkich sposób zdefiniować czym tak naprawdę jest magia, i skąd się wzięła. Dawniej czarodzieje i czarownice utożsamiali magię z boskim obliczem. I chociaż czasy się zmieniły, w świecie czarodziejów nadal znajdują się tacy, którzy są święcie przekonane, iż możliwość posługiwania się czarami została na nich zesłana przez bóstwa.
Na przestrzeni tych wszystkich lat, w różnych krajach wytworzyły się różne religie, a wiara w magię i czary była zakorzeniona w ludzkich umysłach. Idealnym na to przykładem jest epoka średniowiecza, kiedy miejsce miało największe polowanie na czarownice. Mugole, którzy byli przekonani o istnieniu magii, różnym bogom przypisywali cechy mocno związane z magią, lub okrzyknęli ich opiekunami czarownic i czarodziejów. Dlatego nadal żywymi religiami w świecie czarodziejów są wyznania które wiążą się ze skandynawskim panteonem bóstw, lub kultywuje się wyznania pogańskie, które mocno zakorzenione są szczególnie w kulturze Słowian. Wielu czarodziejów magię utożsamia z naturą, oraz zmiennymi cyklami pór roku, lub wierzą w siłę księżyca albo słońca.
W dzisiejszych czasach na terenie Anglii bezsprzecznie najbardziej popularne jest wyznanie anglikańskie, nie mniej czarodzieje chętnie przyjmują wiarę celtycką, lub nawet wyznania druidów, którzy celebrowali naturę i jej siłę. Oprócz tego na świecie, ale również i czasami w Europie można natrafić się na wciąż żywa kulty z innych krajów.

Wiara Heliopolitańska

Wedle źródeł najwcześniej magia była obecna w starożytnym egipcie. Najprawdopodobniej egipscy czarodzieje byli jednocześnie kapłanami. Dowodem na to są skomplikowane klątwy nałożone na grobowce. W egipcie oddawano cześć około 800 różnym bóstwom, a wiara heliopolitańska koncentrowała się wokół słońca, ognia, i wszystkiego co ze światłem związane. Wedle tej mitologii na początku istniała jedynie ciemna, zimna i nieruchoma woda, która była nazywana Nunu czyli inaczej chaosem. Słońce, czyli bóg Atum, na początku stworzył sam siebie a następnie wypluł z siebie Szu, czyli suszę i Tefnut czyli wilgoć. I to właśnie oni stali się później rodzicami boga Geb czyli ziemi i bogini Nut czyli nieba. Szu któregoś dnia wniósł Nut ku górze a jej małżonek Geb pozostał na dole. Takim oto sposobem narodziła się ziemia, którą znamy. Później Nut stała się matką Ozyrysa, Seta, Izydy, i Neftydy. Tych dziewięcioro bogów tworzyło razem Wielką Enneade. Egipscy czarodzieje wierzyli, iż wraz ze stworzeniem ziemi Geb i Nut obdarowali ziemię i ludzi, którzy byli tego godni częścią swoich boskich mocy.
Chociaż z czasem ilość wyznawców tej wiary drastycznie malała w niektórych zakątkach Egiptu nadal można spotkać czarodziejów i czarownice, którzy w swoich domach trzymają figury przedstawiające Nut i Geb i składają im ofiary w postaci kwiatów, owoców (obecnie rzadziej już ze zwierząt) Jeżeli rodzina jest bardzo wierząca hańbą dla niej są narodziny charłaka. Oznacza to, iż ta rodzina jest w niełasce, a bogowie się od niej odwrócili karząc zesłaniem na nich kogoś, kto jest niegodny studiowania tajników magii.

Kult Bogini Śakti

Wedle wierzeń hinduski była małżonką Siwy i uosabiała pewną formę wewnętrznej energii i mocy. To właśnie ona obdarza czarodziejów silną i trudną do okiełznania magia. Podobno to również ona przekonała Siwę do nauczania czarodziejów magii, ale podobnie jak w religii egipskiej nie każdy mógł doświadczyć tego zaszczyty. Śakti występowała również pod postacią jeszcze kilku innych bóstwo, przez co jej złożoność doskonale opisywała również złożoność magii. W jednej osobie łączyła dobro i zło, miłość i nienawiść. Uświadomiło to czarodziejom, że magia również ma dwojakość natury. Może dzięki niej stworzyć coś pięknego, ale można również wyrządzić wiele krzywdy.

Kult Bogini Kali

Chociaż w rzeczywistości Kali jest boginią czasu i śmierci, oraz jest uważana za pogromczyni demonów i zła, niektórzy czarodzieje uprościli jej wizerunek, wybierając tylko to co było zgodne z ich światopoglądem. Wedle niektórych bogini ta wcale nie zabija demonów, a te wszystkie głowy, które dzierży w dłoni to głowy tych, którzy byli niegodni władania magią, lub tych którzy nigdy nią władać nie mogli. Wyznawcy tego kultu uważali, że są naznaczeni przez boginię do zabijania w specjalnym rytuale mugoli, mugolaków, czy charłaków. W dzisiejszych czasach znacznie częściej mówi się o sekcie, niż faktycznej religii, niemniej na terenie Indii nadal jest żywa i często praktykowana.

Kult Bogini Hekate

W mitologii grecko-rzymskiej nazywana jest boginią ciemności, magii, oraz opiekunką świata i istot nadprzyrodzonych. Posiadała ona bowiem najbardziej tajemną wiedzę z dziedziny magii. Wedle wyznawców jej kultu, ona jako jedyna wie skąd się wzięła magia, i czemu tak naprawdę ma służyć. Hekate również posiadała dwoistość natur. Z jednej strony była dobrą boginią, która pomagałą w sprawach związanych z życiem codziennym, lub pomagała nawet wygrywać wszelkiego rodzaju spory prawne. Z drugiej strony była opiekunką czarownic, strażniczką ciemności i świata podziemnego. Posługiwała się nie tylko białą, ale również czarną magią, której wedle legend nauczała swoich uczniów, którzy również pragnęli zdobyć wiedzę z dziedziny magii. Kult ten od samego początku był przeznaczony głównie dla kobiet, gdyż Hekate była opiekunka czarownic, ale aktualnie również niektórzy mężczyźni praktykują ten kult.

Kult Diany

Diana w mitologii rzymskiej jest boginią łowów, przyrody, świata zwierzęcego i roślinnego, płodności oraz również księżyca. Czarodzieje czczą tę boginie szczególnie w momencie, kiedy z magią utożsamiają cykle ziemi, lub obserwują przebieg księżyca po niebie. Do tej pory niektórzy wyznawcy spotykają się w gajach, które są uznane za święte miejsce. Diana była również opiekunką magomedyków, którzy zajmowali się leczeniem.

Kult Boga Podziemi

Hades był greckim bogiem podziemi lub inaczej krainy zmarłych. Na jego usługach był cerber, wielki trójgłowy pies, który strzegł wejścia do Hadesu. Dlatego stał się bóstwem czczonym często przez czarnoksiężników, i tych którzy maczali palce w nekromancji. Składano mu często krwawe ofiary, w których to skład wchodzą również ludzie (najczęściej mugole, charłaki, i mugolaki) Wierzy się, że kiedy bóg przyjmie ofiarę ześle na swojego wyznawcę wielka moc, oraz nieśmiertelność.